( in een notendop )
Vele mensen vragen zich af of ze nog wel kunnen voelen, en indien niet of je dat kan leren of opnieuw kan leren?
Voor mezelf wordt het als maar duidelijker wat de mogelijke redenen zijn die ervoor gezorgd hebben waarom sommige mensen zichzelf hebben afgesloten van hun gevoel. Want uiteindelijk ben ik ervan overtuigd dat we allemaal kunnen voelen, het is één van onze aangeboren eigenschappen die ervoor zorgen dat we op een natuurlijke wijze door ons leven kunnen bewegen.
Van nature is de mens gemaakt om vanaf het prille begin in verbinding te gaan met zijn/haar omgeving. Dit is, zeker in het begin, noodzakelijk om te overleven. We zijn vanaf de geboorte immers afhankelijk van onze verzorger(s).
Op die manier groeien we op, in het beste geval in een veilige omgeving en met de nodige warmte en zorg.
Maar in de realiteit loopt het niet altijd volgens het “perfecte plaatje”.
Dus de kans bestaat dat er ergens onder weg in je leven zaken gebeurd zijn waardoor je je meer en meer bent gaan afsluiten van je gevoel en gaan aanpassen vanuit overleving.
Mijn intentie is om samen met jou in kaart te brengen en op zoek te gaan naar die momenten in je leven waar je het gevoel hebt gehad dat je afhankelijk was van iemand. Waar je dus een beweging gemaakt hebt waarbij je je hebt aangepast aan een ander. En dus niet je eigen intuïtie hebt gevolgd of de beweging gemaakt hebt die je eigenlijk wilde maken.
Het gaat hier voor alle duidelijkheid niet naar het zoeken van een schuldige of een dader. Het gaat erom om samen te onderzoeken op welke manier je vanaf nu het gevoel kan hebben dat je altijd zelf kan kiezen. Met andere woorden dat we als volwassene autonoom kunnen beslissingen nemen en altijd ernaar kunnen handelen.
Vandaag de dag zijn er heel veel mensen die zich moe voelen, ergens pijn ervaren, “vastlopen”, weinig tot geen levensvreugde meer ervaren, in hun hoofd leven en wonen, veel stress ervaren, worstelen in hun relatie, …, en toch op één of andere manier blijven meelopen met de kudde omdat wij van nature uit bij de kudde willen horen.
Maar soms kost dit ons heel veel energie en beseffen we niet dat we zelf keuzes kunnen maken, tegemoet kunnen komen aan onze verlangens, dat we in staat zijn om patronen te doorbreken.
Autonomie is volgens mij een mogelijke sleutel, zelfs één van de medicijnen om tal van klachten waarmee een mens kan geconfronteerd worden aan te pakken en zelfs op te lossen.
Als coach/therapeut gebruik ik verschillende benaderingswijzen om je uit te nodigen om zaken waarop je vastgelopen bent (eventuele trauma’s) eerst in kaart te brengen om daarna te kijken wat er nodig is om een nieuw patroon aan te leren en te integreren in je dagelijks leven. Heel belangrijk hierbij is dat je deze beweging kan maken vanuit een gevoel dat je hier zelf voor kan en mag kiezen!
Je leert je opnieuw te verbinden met jezelf, te luisteren naar je lichaam dat in de meeste gevallen aangeeft wat het nodig heeft om weer vrijuit te kunnen ademen en bewegen.
Ik neem zoveel mogelijk een begeleidende, maar vooral uitnodigende rol op, om je weer autonoom te laten bewegen in je dagelijks leven en in contact te brengen met je eigen lichaam.
Persoonlijk geloof ik dat de mens in staat is zichzelf te “genezen” van de meeste kwalen, m.a.w. heeft de mens een zeer groot zelf-helend vermogen.
De mens is niet gemaakt is om alleen te leven, laat staan om alles alleen te moeten doen. Dus wil ik je uitnodigen om samen op pad te gaan en samen op zoek te gaan naar een harmonieuze manier van leven in verbinding met jezelf en je omgeving.
En wees er maar zeker van, dit wordt het begin van een zeer boeiende tocht!
Vanuit het hart,
Tom
